Døgnrytmen min er grueleg skeiv. Den er so skeiv at eg sov frå Hønefoss til Fagernes utan å lea meg, til tross for full buss. Den er so skeiv at eg reknar middag i femtida som lunsj og frukost i nitida som nattmat. Og dette kan eg gi skulda/æra til to jenter for: Marianne og Kristine.
Eg var på PUKT-møte i Oslo fredag kveld, og slapp derifrå litt over ti. Dei neste seks-sju timane sat eg i ein sokkelleilegheit på Oslo Vest og skravla med Marianne, som eg gjekk på UiB med for tre år sidan. Me har heldt kontakten til og frå sidan, og hadde ei svært kosleg natt med enormt mange samtaleemne. Det fortsette forsåvidt laurdag føremiddag/ettermiddag (her byrja nemleg døgnrytmen min å leika seg), før eg for til City for å bruka peng eg ikkje har (noko eg klarte svært fint) og vidare til Norderhov, Hønefoss.
På Norderhov har eg sett film, ete mykje, vore på eksursjon til potethaustinga, køyrt firhjuling, gått tur, vore på shopping, vore på hageselskap, spelt piano og lese litt (anna enn pensum). Alt dette på knappe tre dagar. Ja, det går, og nei, det har ikkje vore travelt - ikkje berre har me utnytta kveldane godt, eg har og gjort alt i godt selskap. Min tidlegare sambuar Kristine var reiseleiar, og saman gjorde me Norderhov (utrygt? Kanskje særleg på firhjuling.)
Etter ein busstur med soving (svært ok det altså), er eg no heima i Lærdal. Her er oppdraget å få døgnrytmen på styr att, for her skal skrivast oppgåve! Eg har ein framdriftsplan som tilseier at denne fyrste oppgåva skal vera ferdg rett over helgi, slik at eg har halvanna veke på neste. Planen skal holdast. Planen må holdast. Eg har disiplinproblem. Og ein vill døgnrytme. Men og flotte minner frå haustferie på Austlandet!
(bilete: Norderhov kirke i haustskrud. Kristine og eg på veg på eventyr - me valte det minste køyretøyet me...)
Arkeologens 150 år gamle flaskepost er åpnet
for 2 dager siden
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar