Ok, for å ta det fyrste fyrst: kort er ein relativ term...
Men eg har altså vore til frisør. Sist gong eg vart klypt såg det slik ut:
Er det rart eg er bittelitt skeptisk til å lata andre enn mamma (og Tone moster) klyppa meg? (Neida, Anja, du var so flink atte!)Det er kanskje ikkje noko stort for andre, dette med frisør, men for meg er det dramatisk. Dette er nemleg fjerde gong i mitt liv, og fyrste gong sidan tiandeklasse (åtte år altså.) Fyrste gong var i sjuandeklasse, ganske rett etter dette:
Då tok ho ein halvmeter. So vart det klypt opp i åttande, og klypt beint att i tiande. Etter det har eg ikkje turt å gjera noko drastisk, men eg har jo blitt gjort noko drastisk med, som på TenSing Norway:
Mor mi meinte at eg ikkje har hatt so kort hår sidan eg var tre, og det stemte nok. Eg kan røpa at håret mitt ikkje er fullt so kort no so då, men det er nesten - og no kan de lura på korleis det ser ut...Forresten: Frida såg det ikkje ein gong. Anja såg det (heldigvis).
(bilete: Anja klypper meg i mai. Eg på Hauglandssenteret i 7.klasse. Frå TSN-konsert i Kristiansund)
Gosj, Mari! No er eg spent! Dette må eg se. Du er tøff, forresten. Det er jo skikkelig skummelt å klippe seg. Eg tenker på å gjøre det samme, men eg må vel innrømme at det ikkje er like lenge siden sist eg gjorde noe drastisk slik som du.
SvarSlettNo skal det seiast at det vel ikkje er kjempedrastisk... Men skremmande nok :-)
SvarSlettFå sjå da!
SvarSlettKjenner jeg er spent nå.
SvarSlettUff, føler press her eg no. Det er ingen an enn Anja som har lagt merke til det altså...
SvarSlettDet var veldig fint, Mari. Og det var nok til å legges merke til. :)
SvarSlettEg e god!
SvarSlett