How - why - where - what?

Det er siste dag på jobb for meg, og eg sit her og blar gjennom sitatboka frå sommaren. Me har nemleg sitatbok, for det er ikkje reint lite turistar har ut av seg.

Where were we again?

Det er ikkje alltid like lett å vita kor ein befinn seg når ein har reist langt og lenger enn langt. Mellom anna var det ein svenske som ikkje var heilt sikker på kor langt han var komme: "Är det denna stan vi är i nu?" spurde han og peikte på sentrumskartet. Eller austlendingane, stakkarar, dei har det ikkje greitt med geografien på Vestlandet: "Men Lærdal, hvem kommune er det da?" og "Lærdal Ferie- og Fritidspark, den ligger i... Sogndal?" Fjordane kan og vera vansklege å halda styr på: "Du, den her fjorden - Aurlandsfjorden... (Lærdalsfjorden, ja?) Ja. Jaha ja. Renner det en elv ut i Aurlandsfjorden her?"

Om Lærdal

Det er svært ulike tankar om Lærdal ute og går mellom turistane. Nokre snur seg til dei profesjonelle for å få hjelp i vansklege val når dei ikkje er kjent: "Soooo... Is Lærdal more beautiful or Aurland more beautiful?" (Og det skal eg, fødd (ok, nesten i alle fall) og oppvaksen i Lærdal, svara på?) Dei er og forvirra over forholda her, storleiken er ikkje alltid like lett å bestemma: "Vi leter etter hotellet her i byen!" sa bergensaren, og vart forvirra over svaret med informasjon om tre hotell, og ingen bystatus... At det er ein liten "by" er det andre som trur og, både geografisk: "Golfbane?! Hvor er det plass til det hen her da?" og når det gjeld tal bringebærdyrkarar, for å ta eit døme: "Det er en som driver med bringebær der. På Ljøsne. han leverer til Lerum også..." Ho vart ikkje mindre sikker når eg kunne informera om at det er titals bønder som gjer nett det. Levebrød er forresten noko som opptek fleire: "Why did people settle here in Lærdal?" spurte ein amerikanar. Ein annan amerikanar hadde funne svaret: "this village was founded because of the salmon, right?"

Amerikanarar

Amerikanarar er oftast dei med dei beste kommentarane (utanom austlendingane kanskje?) "Why aren't all these little shops open? It would be good for business if they were..." Og det hadde ho forsåvidt rett i. "What is the name of the rock that the mountain here are made from?" " Oh, it's the same picture, only different!" og " What an absolutely stunningly beautiful town! It must be wonderful to live here... Well, at least in summer..." er andre døme på vansklege spørsmål og kommentarar ein ikkje heilt veit korleis ein skal svara på. Men austlendingane er ikkje svært langt bak: "Du får snakke du, som kan språket," sa ein mann til kona si, som var sogning. Ein annan mann var svært begeistra når han kom inn på det flotte bankbygget turistinformasjonen ligg i: "Har kongen bodd her, ja?

Where can we find...?

Turistar er på leit etter so mangt. Dei vanlegaste tinga er, i fallande rekkefølgje (og dette er ein seriøs undersøking utført på ein post-it-lapp måndag 28.07.08): fiskekort, Aurlandsfjellet, ferja til Gudvangen, Flåmsbana, Borgund stavkyrkje, do og gåtur. Men det er sjølvsagt andre spørsmål og. Ein på leit etter vegen til Sogndal vart svært nedtrykt når eg la ut om tunnelar og ferje: "More tunnels? i'm starting to feel like a mole." Veg er nemleg eit vanleg spørsmål: "We are going on the street over the hill!" eller han som hadde forlese seg på brosjyrar om dei gamle vegane: " We are looking for a road built by goats!"

Middag er og noko folk er på leit etter. "Typical restaurant of here?" ville ein italienar vita. Eg var freista til å senda han til gatekjøkenet i Håbakken. Ein spanjol med engelskordbok var meir spesifikk: "Dinner - reindeer - where?" Og so er det dei som er mindre spesifikke i sine ynskje: "There should be a waterfall here somewhere..." Ein foss? Ein? "Where can we find a sauna?" var det ein italienar som ville vita, medan ein tyskar ville "see the fishermen fighting."

Ein del spørsmål kan og setja ein ut, som det som kom frå ein blasert og litt slapp nordmann (tenk Ari Behn): "Er det en sånn derre asiatisk butikk her? (Nei.) En innvandrerbutikk? (Nei.) Hvor har dere gjort av innvandrerne deres da?!"

Klassikarane

Til tross for fleire oppføringar i sitatboki enn før (av den enkle grunn at det er fyrste gong me har sitatbok), er desse døma likevel ikkje dei store klassikarane. Dei to viktigaste trur eg eg var vitne til i fjor. Ein amerikanar ville gjerne få bekefta alle fordommane sine om Noreg, og spurte optimistisk "Where do you get supplies from in winter?" Eg hadde lyst å svara at det vert slept frå helikopter eller noko slikt, men valte desverre å vera ærleg og svara at me har noko som er kjent som tunnelar. Eg er redd eg øydela ferien til eksotiske Noreg for han, stakkar.

Ein annan som nok fekk ei betre forståing, denne gong av naturgeografi og geologi, var ein svenske som sto og såg på postkorta lenge og vel. Så snur han seg, og spør om det som er alle turistarbeidarar sin draum/mareritt: eit spørsmål om fjordane! "Kor høgt over havet ligg eigentleg fjorden?"

(bilete: Gamle Lærdalsøyri og del av Sognefjorden. Begge stolne frå dataen på jobb.)

Olsok

Gong på gong har eg gløymt at det er Olsok i dag (dagen Heilag-Olav fall i slaget på Stiklestad i 1030, for dei som ikkje hugsar det i farten). Ifølgje Wikipedia er det flaggdag (og det stemmer jo), det har vore ein av dei største helgedagane, og er enno rekna som ein andre nasjonaldag. Det siste vil eg sei meg ueinig i, i Lærdal har det alltid vore jonsok som er greia. Men det skadar vel ikkje å gjera noko spesielt på olsok heller, sjølv om eg altså har gløymt det meir enn eg har hugst det i dag (eller antakeleg lika mange gonger, ettersom dei to tinga heng saman).

Olsok vart dermed feira med grilling og bading i Lærdalsfjorden for Anja og meg. Det er jo kjent at eg ikkje tek så lett på dette med bading, og etter fyrste hopp i sjøen og kaving i land att hadde eg hjartebank i lange tider. Men det kom seg, den siste gongen låg me faktisk og plaska litt uti fjorden, før me luftturka på land.

Kvelden ved fjorden vart avslutta med øsregn (men sommartemperaturar) i bringebærfeltet, og bringebær og rips med vaniljesaus var ein flott prikk over ien på ei olsok-feiring meir til æra for sommaren og finveret enn den gamle slåsskjempa av ein konge. Men eg er sikker på at han ikkje tek so tungt på det - det er i alle fall ein (av dei få?) olsokane som verkleg skil seg ut.

Myggstikk

Kvifor klør myggstikk?
Hadde det ikkje vore meir fornuftig, sett frå myggen si side, om dei ikkje gjorde det? Då kunne den ha sugd blod utan dei store protestane frå oss pattedyr.
Eg er for kløfrie myggstikk.

Turistnytt (-gamalt?)

Denne sommaren har gått skremmande fort! Eg er no inne i mi siste veke på jobb, dei to neste helgene skal bli brukte på festival, og so byrjar skulen att, skrekk og gru. Alt eg skulle lesa, alt eg skulle sjå, alt eg skulle bli flink på - det får bli til hausten. Ikkje vert eg brun heller, litt fordi eg jobbar innandørs no i finveret, litt fordi eg uansett vert meir skinande rosa enn vakker og gyllenbrun. Og då er det kanskje lika greitt at eg jobbar inne.

Men altså, siste veke, siste heildag, kanskje siste innlegg frå turistinformasjonen (det er nemleg ein viss fare for repetisjonar, det er ikkje alle turistar som er like originale...):
- 8.17: korleis komma seg med tog frå Åndalsnes til Lærdal? Ser du noko togbane i Lærdal? (Og kor er forresten Åndalsnes?)
- 9.44: då har eg funne ut at eg bør til Bergen innan torsdag 14. august. Giddar eg det?
- 10.32: mann med slange frå drikkeflaska i sekken kjem inn. Litt trist med den eigentleg, for elles ser han ganske bra ut.
- 11.12: "Bø!" Nei, min gode gamle mann, eg vart ikkje redd. Ikkje er det moro heller, at du seier "bø" i staden for "hei".
- 12.08: eg er på veg til å enten sovna eller krympa vekk. Lunsj hjelper mot det siste, so då satsar me på det
- 12.23: turen min til mat vart avbroten halvvegs, men det var eit kosleg avbrot - ein gamal klassekamerat ville ha fiskekort, og eg tvang han til å stoppa for ein prat. Me gjer eit nytt forsøk!
- 12.43: tyskarane som kom inn helste meg med "Grüss Gott". Det er lenge sidan sist, og det er kosleg
- 13.04: eg såg under skuffeseksjonen i skrivebordet. Det tør eg ikkje gjera ein gong til. det kan henda hybelkaninene (-mammutane) går til angrep
- 14.18: no er det jammen meg rett før eg byrjar å snakka nederlandsk og. Då er det på tide å slutta
- 15.46: nei, kart frå år 2000 er faktisk ganske nytt. Ein kan ikkje gi ut turkart kvart andre år, og ærleg tala er det ikkje all verdens so endrar seg her inne i fjorden heller
- 15.51: eg lurer på om det er tid for ein is snart. Sjefen er på jobb, so då passar det jo å snika seg ut ein tur.
- 15.52: eg lurer på kvifor i all verda eg ikkje har nokre interessante turistar å skriva om? Er dei alle blitt kjedelege, vanlege, gjennomsnitts og forutsjåelege? Eg er stygt redd for at svaret er ja
- 16.37: asiatane utanfor går med munnbind. I Noreg. I Lærdal. Trist at dei er so vant til det at dei ikkje tek det av seg på ferie ein gong
- 16.59: "Fery fhot! Veery hot!" sa japanaren og vifta seg hektisk. "Yes," svarte eg. Og so smilte me til kvarandre
- 17.09: det er ikkje sikkert det er so bra for samlivet å vera på ferie i bubil. Det verkar i alle fall ikkje slikt på det nederlandske paret som står og kranglar ved kortstativet
- 18.49: det er fem år sidan eg kom heim frå dansetur til Sverige og gjorde hallingspark på kontoret, noko som førte til ein blå fot, men eg har lyst å gjera det om att. Rastlaus!
- 19.02: då stenger eg for dagen. 68 besøkande har eg hatt, og spørsmåla har for det meste vore forutseielege. Rart med det, men fiskekort, stavkyrkja og Aurlandsvegen er gjengangararar... No set eg meg rett og slett ut i soli og pleiar rosafargen

Om turistar, trollmenn og tidsfordriv

Picturesque meant -- [Rincewind] decided after careful observation of the scenery that inspired Twoflower to use the word -- that the landscape was horribly precipitous. Quaint, when used to describe the occassional village through which they passed, meant fever-ridden and tumbledown. Twoflower was a tourist, the first ever seen on the Discworld. Tourist, Rincewind decided, meant "idiot".

Eg har fått eit nytt tidsfordriv: lydbøker. So sitatet over er ikkje mine tankar om turistar (vel, nokre av dei, men absolutt ikkje alle), men derimot trollmannen Rincewind sine tankar om turisten Twoflower i Discworld-bøkene av Terry Pratchett. Til no har eg høyrt so godt som alle bøkene om den feige trollmannen, men har heldigvis att nesten 20 andre bøker frå same verd. Og godt er det, for eg er blitt glad i desse folki.

'Luck is my middle name,' said Rincewind, indistinctly. 'Mind you, my first name is Bad.'

Lydbøker er ei flott oppfinning. Dei gjer at å ta ugras eller plukka bær går i ein fart, og at eg kan gå rundt å fnisa for meg sjølv utan at nokon andre er med på spøken - og antakleg reknar meg som litt gal.

Of course I'm sane. When trees start talking to me, I don't talk back

Eg høyrde sjølvsagt på lydbøker når eg var liten, men har på ein måte ikkje funne tid når eg vart eldre. Men fasinasjonen min for lydbøker dukka opp att då eg i vår høyrde NRK Radioteateret sin versjon av Bitre blomster, og sat på ein buss over Bryggen med øyreproppar i øyrene og ein desperat trang til å brøla ut at "Bergen er på veg til å bli utsletta! Få panikk! No!" Det er ikkje alt ein skal leva seg like mykje inn i...

"Panic?" said Rincewind hopefully. He always held that panic was the best means of survival; back in the olden days, his theory went, people faced with hungry sabretoothed tigers could be divided very simply into those who panicked and those who stood there saying "What a magnificent brute!"

Det er faktisk gått so langt at eg ikkje bryr meg so mykje om å hugsa akkurat kor eg var i boka, for det er moro å høyra det om att. Og om dei andre tek pause og eg står att i bringebæri er det og greitt nok - eg har selskap.

The pen is mightier than the sword if the sword is very short, and the pen is very sharp

Naturlege former

Familien har teke poteter i dag (ikkje eg, eg jobba på turistinfoen). Å ta poteter er av og til moroare enn å jobba på turistinfoen. Ein kan til dømes høyra radio heile dagen utan å bli avbroten - slik at ein kan alle nyhenda utanåt - eller ein kan finna poteter med morosame former. Store poteter, små poteter (ok, desse er jo ikkje so morosame), heilt avlange poteter, heilt runde poteter (heller kjedelege dei òg) eller hjarteforma poteter. Denne poteta er til alle trufaste - og mindre trufaste - lesarar. Nyt den.

Bryllaupsfestival

Dei svarte rett og sa "ja", både min morbror Jon og tante An-Magritt då dei vart stilte det store spørsmålet i Skjerjehamn på laurdag. Då hadde festen allereie vart nokre dagar.

Skjerjehamn er ein gamal handelsstad med stor gjennomfart og betydning frå 1600-talet og framover. Villaen er nyoppussa, det gamle pakkhuset er restaurant og landhandelen er open heile sommaren. I tillegg er det i Skjerjehamn kong Olav bur no.

For min del byrja festen onsdag med reisa til Ytre Sogn. Eg har aldri vore der ute, og å finna vegane var til tider spanande nok berre det. Men fram kom me, akkurat tidsnok til dei siste tonane på den fyrste konserten denne veka (kjømeistaren sa det so godt: "Hm, gifta meg, det har eg aldri gjort. Lat oss laga jazzfestival!")

Torsdag var det fjelltur som sto på programmet, og opp til heile 194 meter gjekk me. Høgaste fjellet på Byrknesøy. Eg lurer på om det er noko dei skryt av? Geologen Stein meinte iallefall at bergartane var noko dei kunne skryta av, med store render av kvarts som skar opp frå berget under.

Every dog has its day vart dedikert til brudeparet under konserten den kvelden. Real Ones viste seg å vera eit flott liveband, og måtte innatt med tre ekstranummer. Eg er litt vel begeistra kanskje, og nytta sjansen til å ta både konsertbilete og snikbilete av bandmedlemmar på bordet bak min kjære bror...

Fredag smilte vergudane som berre det, og ungane vart med meg på Gi eit lite vink. Eg er ikkje sikker på kven som koste seg mest, dei eller eg, men den som hadde dei beste gøymestadane var i alle fall Jon. Og dei som vart mest forundra over manglande reaksjon, var politimennene som kom i båt og stilte ungane det enkle spørsmålet "kva driv de med då?" "Gøymsel -ein -to- tre..." var svaret dei fekk, og vekk var ungane - og eg. Når eg endeleg fann att ungane, sto båttur på planen. Det vart fisking mellom skjæra, men dei yngste treivst og godt med fisking frå bryggekanten ved landhandelen. Der finst det nemleg både krabbar og brennmanetar, som kan vera lika spanande som torsk og makrell.
Haavaldsen, Hatling og eit ukjent tal Skjerdal hadde dikta song til brudeparet. Det vart framført med stor suksess. Sjølv om ngen i koret på 24 stk gret under framføringane, var øvingane noko anna, der rann det tårer på siste verset gong etter gong. I tillegg song me Brudemarsj, også den utan tårer, men med Øyvind på saksofon.

Og so var den store dagen der! An-Magritt og Jon ga kvarandre sitt ja og utveksla ringane etter bestemor og bestefar. Dei "små" var brudejenter og -sveinar. Eg og tantene gret. Og so var det fest!

Utpå kvelden var det ordning på sminken og byting av kle - bunaden er litt i varmaste laget å svinga seg til so mykje som me gjorde. Derimot såg det ut til at kvite sko var det store denne kvelden.

Bruda var sjølvsagt i godt humør, sjølv om ho nett på dette biletet ser skeptisk ut. Og Hanna var og blid, ho fekk dansa vals med storebror Håvard.

Musikken var variert, alt frå jazz via storband til rock og folkemusikk. Både brudgommen, brødrene og onkelungane hans sytte for musikk, og festen varte ut i dei små timar.

No er eg attende i kvardagen, eg jobbar heildag på turistinformasjonen Snakk om kræsjlanding - etter å ha vore høg på sjøluft, sukker, musikk og familiekos i fleire dagar er turistane skremmande kjedelege og vanlege. Heldigvis har eg tonnevis av bilete og sjå gjennom, og ein blogg eg kan dela nokre av dei på.

Bloggverda utvidar seg

Eg tek litt av skulda for at Anja no har oppretta blogg. So får me sjå om den vert kortliva eller langlevd (har ikkje peiling på om desse orda finst eller korleis ein skriv dei, so derfor tek eg med alle moglegheiter). Gratulerar Anja!

Elles fer eg til Skjerjehamn i bryllaup i dag, og etter litt att og fram med meg sjølv har eg bestemt meg for å lata dataen, den kjære, vera att heima. Derfor vert det kanskje, kanskje ikkje oppdateringar fyrst over helgi (på den andre sida har eg både bror og onklar som har med data, kjenner eg dei rett). Det vert dermed spanande å sjå om det har skjedd noko nytt på dei mange bloggane som har dukka opp i løpet av sommaren til dess :-) (hint?) Men alle bloggarar, nyt sommaren og! Til tross for at den ser ut til å by på regn og ruskever, er den vel verdt å få med seg.

Journey for Justice

Eg har bestemt meg. Eg skal attende til Palestina ein eller annan gong. Eg har snakka med mange her heima om det - det er jo ei bygd med ein del menneske som er engasjerte i Jeriko, og dermed Palestina - men det vert ikkje med det fyrste. Ei som derimot får reisa til Palestina med det fyrste, er Magnhild. Ho fer saman med ei (sikkert flott) gruppe på Journey for Justice no på måndag. Med seg får dei vår reiseleiar frå olivenplanteturen, Maria. Heldiggrisane.

Dei har blogg, so der kan me alle følgja med på korleis det går med dei. Eg håpar det går bra og at dei får eit trygt opphald. At dei får eit spanande, opprørande, lærerikt og engasjerande opphald veit eg. God tur!

Sunday morning

- rain is falling... Og der forsvann likeheiten med Maroon 5. Eg sit atter ein gong på turistinformasjonen, og då veit de kva som kjem: oppdatering etterkvart som det skjer noko her. Hurra!
-11.01: eg er bittelitt forseinka på jobb. "Sjå alle som ventar på deg!" sa mamma. "Neida, det er ein buss," sa eg. Og tok feil...
-11.10: det er 11 personar inne på kontoret! Det er ikkje plass til so mange! Ut ut, alle saman, tenkjer eg. Men svarar på spørsmåla to av dei kjem med. 11 stk - 2 spm...
-11.30: dei siste tre gjekk. På vegen ut gav dei meg eit par sjokoladar. "The favourite chokolate in Latvia!" Kva er det med meg og sjokolade for tida? Eg prøver å kutta ned, viser det på meg? Og må dei dermed motarbeida meg? I går fekk eg nemleg òg sjokolade, Daim av ein tyskar som ikkje likte karamellen. Eg merka eg vart litt fornærma på Daim'en sine vegne, karamell er jo poenget med den!
-11.43: ei norsk dame vert sint når eg seier at det ikkje går an å bestilla plass til person, berre bilar, på ferja. Ho vert ikkje blidare når eg forklarar at det er fordi ein alltid kjem med. Det er slike folk som ikkje har godt av ferie, det øydelegg sikkert rutinene deira...
-12.03: det skjer ingenting, so eg må fortelja noko moro eg nett kom på! Det byrjar med noko som ikkje er so moro, nemleg det fæle uveret som var forrige søndag. Då vart vegen til Skjerdal teken av ras (onkelen min på Vestlandsrevyen, spol til ca 2.55), og var stengt fram til onsdag kveld (noko som sjølvsagt ikkje var noko hindring for skjerdølene, tøffingar som dei er). Men so kjem me til det morosame: som det ser på biletet her, er vegen til Skjerdal smal og utan vidare sikring. På biletet ser ein og at det manglar 25 meter av den. Skiltet som står ved den førebels vegen no, er "rekkverk manglar". Og dette var det fyrste som kom opp etter raset. Ikkje "veg manglar" eller noko slikt, men "rekkverk". Jaja, det er jo eit eller anna som manglar, tenkte vel vegvesenet. Det mest hysteriske er at det manglar ikkje rekkverk. Rekkverk er det på grusfyllinga dei har lagt i holet. Det har aldri vore so fint rekkverk ut til Skjerdal. Man tager hva man haver, var det ikkje so?
-12.36: mine fyrste islendingar! Moro. Dei skulle "aover fedlet".
-13.00: eg har oppdaga Real Ones. Me like! Eg har jo høyrt litt på radio, men fann ut at eg må finna ut meir sidan desse skal spela i Skjerjehamn (dit eg skal i bryllaup til helgi) denne veka.
-13.52: Yes, everything is closed on Sunday. It mostly is. Why? It's just... Well, because it is! (Utlegningar om å halda kviledagen heilag, eller behovet for ein fridag? Trur ikkje det nei...)
- 15.20: i Bergen nærmar krigen seg, iallefall i Staalesen sin 1900tals-triologi.
- 15.42: one day, one day, it's gonna go my way, it's gonna go my way - Real Ones
- 16.36: lovely, beautiful, darling, sooo nice. Joda, dei er begeistra, dei to pratsomme britane.
- 17.07: ei indisk dame på 68 år og med vonde bein kjem inn. Pratar og pratar. Eg skjønnar ca halvparten
-17.23: min kollega frå Gjesmegalleriet står og skravlar. Ho har nok kjent seg einsam i dag. Musikalar og bøker er temaet, det er me gode på begge to
- 18.57: eg har teke oppgjeret, som vanleg mangla det noko. Denne gongen var det 22 kroner. Tenk at usle 22 kroner skal vera so vanskeleg å ha med å gjera
- 19.12: Oh, you're actually closed, aren't you? Well, my mother picks me up in 20 minutes, so then I'm closed
- 19.23: no må du gå mi gode dame. Er det ikkje eit ganske klårt hint når eg sløkker lyset og let att døri?
- 19.27: after the long, long sentence, a full stop - Real Ones

Ode til bæret

Ein tur på leit etter mamma (som var i ein potetåker av alle ting) førte meg, og magen min, gjennom morellehagen, tvers over jordbæråkeren, forbi solbærbuska til naboen, vidare inn i bringebærfeltet og heimatt til ripsrekkene.

Og ja, dette skriv eg berre for å gjera alle som ikkje er so heldige å bu her misunnelege!

(biletet må vel seiast å vera ei motsetjing til det positive innlegget. Viser mi mor i kamp med (og kanskje overvunnen av?) ei av baksidene med bæra - ugraset.)

Sumar i Sogn

Det er lenge sidan sist innlegg, men eg har god unnskyldning! Det er ikkje det at det har skjedd lite å skriva om (det klarar eg alltids å omgå på eit eller anna vis), men det har rett og slett skjedd for mykje. Eg har ikkje hatt tid til å skriva noko som helst. Men det skal det bli ei råd med no! Eg satsar på bilete som (nesten) kan tala for seg sjølv.
Frida og Anja på sykkeltur. Dette var den ettermiddagen me hang på Øyri heile dagen, spelte indiaca, åt is og avslutta med middag på Laksen. Ein flott onsdags ettermiddag!

12åringane ved Ljøsne skule var små, søte og hadde god plass i heimkunnskapen våren 1997. Sommaren 2008 er 12åringane blitt 23åringar, og til tross for at me er lika søte har me ikkje lika god plass å boltra oss på i førebuingane til 10årstreff etter barneskulen.


Det offisielle treffet vart avslutta med kaker - noko Ingrid verka glad for. Eg var godt nøgd med å få kosa meg med Johannes.

Karoline og Kristine, mine tidlegare sambuarar, har vore på besøk! På måndagen for me til nordsida av fjorden, med ferja til Sogndal og sidan tur til Nigardsbreen.

I går, tysdag, bar det sørover. Over fjellet til Aurland med stopp både på toppen og på utsiktspunktet på Stegastein. Enno ein gong fekk Kristine sjå grønt vatn, noko ho undarleg nok er svært begeistra for.
I dag vart det jordbærplukking og eting, før dei to jentene for til Bergen og Hønefoss for vidare ferie og/eller jobb. For min del er det slutt på ferien enn so lenge, og eg sit no på turistinformasjonen att, enno ein gong åleine, enno ein gong med strålande ver utanfor, enno ein gong med oppdatert blogg.

Irritasjonsmoment

Ein turist kjem inn og spør kva det er å finna på i Lærdal. Eg ramsar opp: fottur på sti eller veg, sykling i to retningar, fiske på fjell eller i fjord, stavkyrkja, villakssenteret, Gjesmegalleriet, Borlo Bygdetun. Dagstur og utflukter på fjorden, over fjellet, til Flåm, til Jostedalsbreen, til Jotunheimen. Og so får eg attende "Ikkje meir?" Det er vel då for søren ikkje eg som har tvinga deg til å reisa hit?!