Casa Murilo @ Kvarteret

Eg innsåg i går at eg har skrive mykje om Casa Murilo frå Oslo denne våren (døme er her, her og - surprise - her). Dei har snike seg inn i mangt og mykje, og grunnen til det er nok at dei har meir eller mindre vore soundtracket til masteroppgåva - på godt og vondt, men absolutt mest godt.

For eit par veker sidan, knappast, heiv eg armane i veret midt inne på lesesalen, kom på at gledeshyl ikkje passar seg der, og sprang ut for å dela begeistringa mi med dei som måtte vera tilgjengelege. Casa Murilo kjem til Bergen!

So i går fekk eg bilete og mental film til soundtracket òg, for då fekk endeleg Bergen oppleva karane! Me var ein liten gjeng som sat klar på galleriet i Teglverket klokka ti, men diverre er ikkje resten av Bergen like veloppdragne, so gutane ville ikkje byrja å spela før elleve. Men når dei kom i gang - for ein konsert! "Jeg er soaked," sa Fredrik etter konserten, og det skjønnar eg godt. Eg var jo gjennomvåt, og eg sto jo berre og hoppa litt utpå sida. Stemma var og vekk, eg visste ikkje ein kunne bli so hes på nokon an sin konsert...

Soundtrack til bileta, for dei av dykk som må ta det i omvendt rekkefylgje? Sjølvsagt, sjekk Spotify, eller kjøp plata!

Dersom eg kjem gjennom masteroppgåva, so er det eigentleg mykje takka vera desse karane. Dei har gitt god underhaldning, godt humør og mykje fint å sjå fram til gjennom heile vinteren og våren.

Dersom det derimot ikkje går bra med oppgåva, so skuldar eg litt på Norma Sass som fulgte opp ein god start på Kvarteret med ein like god slutt, slik at eg ikkje klarte å gå heim når eg skulle...