Eg <3 nynorsk

I kveld droppa eg dansen (for fyrste gong dette semesteret, æra til meg!) for å vera litt ekstra nerd og gå på møte i Studentersamfunnet. Saman med fem andre nordistar troppa eg opp for å høyra Linda Eide og Ragnar Hovland sine tankar om livet som nynorskbrukarar og stoda for nynorsken i framtida.

Eide peikte på det som kjenneteiknar det å vera nynorskjournalist (utanom det som kjenneteiknar alle journalistar - stress, høgt alkoholforbruk, tidleg død): fråver av Gud (helvete er avskaffa, derfor er det ikkje eit helvete å vera nynorskjournalist, men helvete er fråver av Gud osb.), overvaking (ein nynorskjournalist eller -forfattar får alltid kommentarar kring språkbruk (her kjente meg meg bittelitt skuldig...) og glede. Det siste var godt å høyra - det er viktig å avlsutta eit innlegg med ei litt positiv vinkling.

Hovland tykte synd på bokmålet, han. Det er ingen som hatar bokmål, men eigentleg ingen som likar det spesielt godt heller. Det er rett og slett lite snakk om bokmål. Konklusjonen her var vel at han skulle ynskja mindre snakk om nynorsken og - men "kampen er målet" sa Eide, og nynorskforkjemparane var vel einige med dei begge. Om me nokon gong kjem dit at nynorsk eller bokmål ikkje er eit tema, so er me på mange måtar nøgde - men me gir oss vel ikkje der, gjer me vel?

No skal det og seiast at å ha lese språkhistorie rett før ein går på eit slikt møte nok gir eit litt meir nøkternt syn enn det nokre her fremmar, men det er lov å vera litt stor i ord. Særleg for nynorskbrukarar.