Når du sjølv har gjort noko meiningslaust heile livet, så ser du ingen grunn til at neste generasjon skal sleppe lettare. Slik overlever tradisjonar.Are Kalvø er ein mann som fekk halve Fretheim Hotell til å rulla rundt på golvet og halda seg på magen (eller iallefall gje dei lyst til å gjera det) i november, og som no, vel eit halvt år seinare, får mamma og pappa til å snakka om blodpølser og sying av pergamentrullar på symaskin. Og det er ikkje berre same mannen, men til og med same boka, Våre venner kinesarane. Eg har ete på nokre av kinarestaurantane han skriv om, nokre av dei 158. China House i Sogndal. Yang Tse Kiang på Bryggen. Og den i Molde der eg knuste eit glas og fekk kjeft. Og eg likar kinarestaurantar, en siste staden eg åt på før heimreisa (og dermed det eg trudde var slutten på restaurantar eller liknande) var ein kinarestaurant. Men eg trur ikkje eg har hatt det so moro i so mange timar på ein kinarestaurant som det eg hadde med dei 158 Kalvø har ete på (til tross for meldingar om latterkrampe).
Boka er verdt ein kikk. Og so bør du gå ut og nyta kinamat etterpå. Eg lurer på korleis eg kan lura mamma til å laga noko med sursøt saus i morgon.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar