Kirsebærtreet

Det stend eit tre i hagen
og sprikjer i vårkalde dagen
med skinande nysnjo-grein.
Det duskar mot stoveglaset
og drys yver fjorgamle graset
blomane ein for ein.

Og det er kirsebærtreet
innanfor hageleet
som blømer i tidleg vår.
Mot gråe skytjeveggen
luter det krokne leggen
og signar oss atter eit år.

Tusund angande blomar
brusar um tak og plomar;
heilagt og kvitt og stilt
skin det i døkke næter
og freden i tunet gjæter
- ei jartegn på vår og mildt.

Det speglar seg bljugt i strondi,
og minner om austerlondi,
um japanske hagar og dikt.
Det tøygjer toppen i tråe
mot alle snjofjell blåe
til vår i kulden vigt.

Olav H. Hauge

Biletet er teke heima i Lærdal for akkurat eit år sidan. Mamma sender meldingar til mobilen min med vårbilete heimanfrå, antakleg for å minna meg om kva eg går glipp av som er i Bergen heile våren. Kjære mamma, eg veit det. Bergen er flott, men ikkje ein gong rhododendron og kristorn sler Lærdal, og kirsebærtreet i hagen der.