To tekstar

Dei siste dagane har eg lese to tekstar som har betydd mykje, både for meg og for mange andre. Den fyrste er ein mediatekst, skrive av ein mediaperson, som har blitt sendt land og strand rundt i aviser og på nett, og har fått merksemd frå dei mektigaste. 145 000 har lese Lærer Bjørndals metode, har lese om ansvar, om at kvar og ein av oss har ansvar for dei som er svakare enn oss, for dei som slit, for dei som vert mobba. Teksten er eit spark bak til alle som har snudd seg vekk, til alle som har sett men ikkje ville skjønna, eller til alle som burde skjønt men aldri gjorde det.

Om å vera modig er skriven av ei som var av dei svakare - men òg av dei sterkaste. Ho som sto opp om morgonen sjølv om ho ikkje orka. Ho som kjempa tilbake når livet gjekk henne i mot. Ho som nok ikkje hadde ein lærar som Bjørndal. Ho som gjer det ho er reddast for, fordi ho veit at det er slik ho veks. Ho er ikkje sjefsredaktør i ei stor regionalavis (enno). Ho har ikkje fått statsministaren til å gråta (enno) - men det ho skriv når ut til dei som treng det. Det viser 179 kommentarar frå unge jenter på bloggen hennar, 179 takk for inspirasjon til å gjera det same.

To tekstar om mobbing. Ein til dei sterke i skulegarden. Ein til dei svake. Ein dag er rollane snudd om. Ein dag er det ho som er den sterke, som kan visa at ho har kjempa og vunne. Ein dag, og her er dagen, er det ho, som saman med sjefsredaktøren, kan gi oss inspirasjon til å stå på - for å komma oss opp om morgonen - for å hjelpa andre opp om morgonen.

Her er lesar nr 145 001. Og takk nr 180.