Når ein forfattar i dag slenger med leppa om ein medforfattar, vert det rekna som surmaga sjalusi og utslag av Janteloven. Når ein forfattar på 1700-talet gjorde det same, vart det lyrikk av det:
The mighty Blackmore gravely sing
Of Arthur Prince, and Arthur King,
Heroic poems without number,
Long, lifeless, leaden, lulling lumber.
(Robert Lloyd om Richard Blackmore)
Kanskje skulle ein ha rima meir no for tida òg?
Lite fiber i svangerskapet er koblet til økt ADHD-risiko hos barnet
for 12 timer siden
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar