City of Palms

Palmebyen. Dadlar i klasevis, grøne appelsiner rett frå hagen og min fyrste smak av den velkjende pompelmus (hæ, berre eg som har eit forhold til denne sin innverknad på skjørbuk...?). Alt dette byr Jeriko på, som den jordbruksbyen den er. Her seier søner av entrepenørar med stoltheit i stemma at faren har kyllingfarm, og vidaregåandelærarane vert begeistra når ein fortel om jordbruksbygda Lærdal. Jorbruket er ein viktig og stolt del av Jeriko, takka vera kjeldene - og med dei palmetrea.

I dag har me hatt noko same program som i går, men likevel so anleis. Me byrja dagen på ein ny guteskule. Her hadde dei bibliotek og naturfagsrom, data og stor leikeplass. Men 570 gutar, 23 lærar og 15 klasserom - det kan bli i meste laget etter lærdalske standardar det...

Etter skulen var det på tide å vera turistar att. Trass i nokre nervøse blikk og klamme hender her og der, frakta kabelbana oss trygt opp på Mount of Temtation, der me vart tekne i mot av ivrige smykkeseljarar (ei freisting ikkje alle greidde å stå i mot), og ein noko sur prest. Stakkaren bur der året rundt, er aldri nede i byen - og ser ikkje heilt blidt på alle desse turistane som kjem tuflande innom hans einemerke. Men klosteret her er flott, hengane over Jeriko som det er, med utsikt mot Dødehavet og Jordan, og palmene som eit teppe nedanfor sandsteinveggene.

Ettermiddagen vart nytta hjå eit par kvinneorganisasjonar for min del. Her er det kvinnene som verkar som dei driftige - sjølv om det sikkert finst bra mannfolk og - og både Jericho's Women's Benevolent Assosciation og sjølvsagt "min eigen" YWCA driv arbeid ein berre må sjå opp til. Særleg kosleg var det å treffa att nokre av damene i matlagingsprogrammet til YWCA, som enno, halvanna år seinare, sat og trilla pasta med kjøtfyll.

Anna, min barneskulelærar og "reiseleiar", har øyredobbar med palmer i. Dei kjøpte ho av ein svensk palestinar her i Jeriko, og ho har drege med oss alle innom hans sylvsmie. Og endeleg var det min tur til å enda opp der, bortimot eit par timar vart nytta der. Og eg har no type ingen pengar, ettersom minibank enno ein gong kom i andre rekke (og dei visstnok må besøkast før halv to for å virka).

Etter at ein av oss kom seg ut av arresten (no kidding, slikt kan skje her...), var me invitert heim til ein gamal kommunist - far til Wiam, vår kontakt i kommunen. Der fekk me smaka grøde frå hagen, før turen gjekk vidare til ulike familiar på middag. Me åt heime hjå Intizar og familien. Og hjelpes til middag: Her snakkar me suppe, hovudrett (som jo ikkje er berre ein rett, men ti eller so), og fire dessertar! Og ikkje minst ein fantastisk kosleg og imøtekommane familie, gode samtalar og stor grad av utveksling av takk. So ser me vekk frå at ordføraren vår sat sund ein benk - me skuldar på for mykje dessert...

(bilete: palme.
Kabelbana opp mot Mount of Temptation.
Taket på staden der Jesus sa djevelen midt i mot. I denne delen av verda er det lurt å sjå opp om ein er i heilage hus.
Utsikt over Jeriko frå fjellet.
Damene på YWCA.)