Eg har blitt distre. Eventuelt byrjar eg å bli gamal og gløymsk, men distre høyrest litt betre ut, litt meir eksotisk. Trur de meg ikkje?
Prov 1: På tysdag var eg særs nøgd når eg hadde planlagt middag for to dagar. Eg kom heim og pakka mjølk og agurk ut or veska, men noko mangla: laksefiletane som var til middagen på onsdag, dei låg att på butikken. Onsdag vart det pizza...
Prov 2: På torsdag skulle eg på årsmøte i ICY. Eg sat i stova og les (ikkje) språkhistorie, då eg kom på at eg måtte gå. So langt, alt vel. Men i det eg var på veg ut døri kom eg på tre ting: muffinsane på kjøkenet, som ikkje var pakka, rekneskapen på dataen, som ikkje var skriven ut, og meg sjølv, som var i joggebukse og holete gensar, altså kledd verken for selskap eller vinter.
Prov 3: I dag vakna eg fem på elleve. Og ja, førelesinga byrja kvart over ti. Bye bye førelesing, hello dårleg samvit og vekkasta dag - og enno eit prov på at eg er blitt særs distre. Åja, grunnen til at eg forsov meg: eg gløymte å skru på vekkarklokka i går kveld.
Arkeologens 150 år gamle flaskepost er åpnet
for 2 dager siden
Du verden. Her hørest det nesten ut som alt håp også er ute. Men stå på Mari, du klarer deg nok som distre også du ;)
SvarSlettGod helg
Eg føler med deg. I dag hugsa eg plutseleg noko eg helst skulle ha hugsa for eit år sidan. No har eg gløymt det igjen...
SvarSlett