"Jeg er singel"

I dag tidleg (ok, føremiddag) kom Frida inn og skulle vekka meg. Ho vart ståande i døropninga og såg undrande på alle jakkemerka (og kjent som "buttons") som heng på oppslagstavla mi. "Kvifor heiter det k3?" "Hehe, peace please" "Dei trekantane, er det maskotane?" "Jeg er singel - er ikkje det litt bittert?"
Jeg er singel - den var svært morosam då eg kjøpte den på gata i Oslo då eg var 15-16. Den var greitt moro då eg hadde den festa på sekken fyrste året eg budde heimanfrå. Eg har ikkje festa den på ein sekk eller ei veske dei siste to åra.
Men nei, det er ikkje bittert. Den siste veka har det stått både på facebook og på msn at eg ynskjer meg ein Jane Austen-mann (kom på det att fordi Wiebke vistnok har funne seg ein slik, den heldiggrisen), og eg nøyer meg ikkje med noko mindre. So for tida er eg glad eg bur med to/tre jenter, kan sjå kjekke gutar på film eller lesa om sjarmerande mannfolk, og so sleppa å ta hensyn til dei utover det :-) Kanskje eg ein dag set jakkemerket på sekken att, med ei tilføying "og godt nøgd med det"? Eller kanskje eg plukkar det ned av oppsalgstavla av ein eller annan grunn, den eine eller andre vegen...