God jul!

Det er 24. desember, klokka er snart fem, og heile huset luktar jul - grønsåpe, gran, lys og pinnekjøt. Frå rommet til Olve kjem det høg musikk, og begge gutane syng med. Det er eit godt teikn. Pappa pakkar inn dei siste gåvene, og mamma kviler beina. Det er snart julehelg!

Men fyrst siste lapp i adventskalendaren min:

Eit barn er fødd i Betlehem,
i Betlehem,
Dei frydar seg Jerusalem
Halleluja, halleluja
("Eit barn er fødd i Betlehem", Sondre Bratland, Rosa frå Betlehem)

Under står det Luk 2, 1-14. Juleevangeliet kan de lesa her.

Det er rart å tenkja på at for eit år sidan gledde eg meg stort til den veka eg skulle ha i Palestina, og for berre 10 månadar sidan gjekk eg sjølv i gatene i Betlehem. Byen er for det meste fredeleg, men rett utanfor (og snirkla inni) går den store muren. Det er ei svært klår påminning om at det ikkje er alle som er så heldige å få feira sine store høgtider i fred og fridom, omkrinsa av familie.

Men i Sande er familien samla. Hunden har skjønt at noko går føre seg, og klarar ikkje å bestemma seg for om ho skale vera inne eller ute. Hønene til naboen er stelte (for det er viktig at alle dyra har det godt julenatta), og no er me alle inne i varmen. Pappa har akkurat oppdaga at me har gløymt å laga krullekaker, so nokon må i gang med det i ein fart før Sølvgutane set i gang. Det kan halda hardt...

Eg ynskjer dykk alle ei god og fredeleg jul! Og håpar de og sender dykkar tankar til dei som manglar det.

(bilete: JAI om muren i Betlehem. Olve kosar seg i førjulstida)