Flytta blogg

Bloggen min får ny tilhaldstad. Etter tre-fire år på blogspot kjente eg at det var på tide med endringar, og wordpress er dermed ny heim for Kort møte. Eg kjem til å behalda denne bloggen òg, i tilfelle det skjer seg på hin, men enn so lenge er de hjarteleg velkomne til kortmote.wordpress.com!

Konsertveke

Nokre gonger når eg tenkjer på å ein gong å flytta frå Bergen, ser eg ingen problem med det. Joda, det er folk eg kjem til å sakna, og kafear og fritidsaktvitetar og kinotilbod, men dette er ting som kan vegast opp med andre gode. Men so kjem eg på den eine tingen eg antakeleg er dårlegast til å nytta meg av, men som eg òg hadde sakna mykje, og det er konserttilboda i denne byen. At ein på eit augneblinks innfall kan få med seg store og små opplevingar i store salar eller mørke buler, av alle slag (både opplevingar og buler). Denne veka har vore ei av dei der eg har nytta meg av tilbodet, sjølv om eg no sit inne ein laurdagskveld medan Nattjazzen pågår på Verftet - nokre gonger må trøytte bein og ei slunken lommebok bli høyrt.

Konsertveka byrja med kontorkonserten på tysdag, der Jenny Hval med musikarar spelte på kontoret til ungdomslaget. Onsdag var det Nattjazz-opning, og fantastiske Joshua Redman på saksofon og resten av James Farm. Når dei var ferdige etter ein og ein halv time (!) var eg utsliten både fysisk og mentalt, og lurte svært på kor tida var blitt av. Full konsentrasjon og mange musikalske openberringar gjer slikt med ein. Etter ein slik konsert må eg berre beklaga at Jenny Hval og etterkvart Kakkmaddafakka fekk mindre merksemd, og eg ikkje syntes det var trist å ta bana heim før konsertane var over.

Earlybird Stringband på Wessel

Torsdag var det konsertfri - ein må då få med seg (minst) ein kviss i veka. Men fredag var det på'an att, fire jenter sneik seg forsiktig inn døri på Wessel Bar. Det er ikkje staden ein går til vanleg ein fredag kveld, men når Earlybird Stringband stilte opp med bluegrass-country-folk, so fekk no me stilla som publikum. Musikken passa godt i det lokalet, og eg koste meg med både konsert og selskapet. Det same gjorde eg i kveld, når knøttvesle Cafe Sanaa i Marken var stappfull, og vel halvparten var lærdøler. Me var der for å høyra sambygding Gudmund sin Gudmund Skjær Trio, som spelte jazz-country, eller country-jazz, alt ettersom. Moro!

Nei, eg skal bli flinkare å nytta meg av konserttilbodet i Bergen - slike veker som denne vil eg ha fleire av!

Kontorkonsert

Eg har fått med meg dei fleste kontorkonsertane til P2 i vinter og vår. Det har passa godt å kombinera enten live-sendingar eller opptak med ein halvtimes pause ved pulten. Då var det ekstra moro når eg i går ikkje berre fekk med meg ei live-sending, men var med på den sjølv. Jenny Hval spelte på kontoret til ungdomslaget, og borti ei krå sat både styret og andre som klarte å snika seg inn mellom slagverk, kamera og kablar. Ei flott oppleving!

Ein kan sjå meir frå konserten og ikkje minst Gro på kontoret i BA, eller lesa på NRK. Der kan ein òg sjå andre kontorkonsertar, mellom andre med Gjermund Larsen Trio og Jarle Bernhoft, som er eit par av mine favorittar i so måte.

Grøn kake

Ja, me må ha gulkake. Og so kan jo eg laga muffins. Og so må me ha ei bløtkake. Ja. Sukk.

Bløtkake. Eg har aldri vore særleg begeistra eg, men me må jo ha det. Desverre er bløtkaker so mykje enklare å laga til gebursdagen til pappa, når ein kan gå tre steg utanfor døri og finna bær nok til å dekka kremmonsteret. Til gebursdagen til mamma er det alltid verre - særleg sidan ho er den einaste i familien som har tolmod nok til å laga marsipanroser eller andre ting som kan gjera ei enkel bløtkake om til den festkaka ho fortener. Dermed tok eg saken i eigne hender, og laga grøn marsipankake med After Eight.

Sukkerbrød:
5 egg
150 g sukker
150 g mjøl
1 ts bakepulver
Hugs å pisk egg og sukker til eggedosis, litt lenger enn du trur eg naudsynt. Vend sikta mjøl og bakepulver kjempeforsiktig inn.
Steik på 170 grader i 45 minuttar.

Fyll:
3 dl kremfløyte til krem
1/2 pk ferdig vaniljekrem
3-4 dropar peparmyntedropar
500 g marspian
Pisk krem, og ta av ca 1/3 til pynt. Bland resten med vaniljekrem og peparmyntedropar. Del kakebotnen i to, og dynk begge delane med væske frå 1 boks hermetiske pærer. Del opp 3-4 halve pærer og legg på nederste del av botnen. Dekk med halvparten av kremen. Set på toppen, og dekk med resten av kremen. So kjem det morosame. Lag ein runding av bakepapir og legg oppå, før du legg marispanlokk av 500 g marsipan, gjerne svakt grønfarga, over. Prøv å gjer det fint langs kantane osb, her er ofte problemet med marispankaker. Skjer so gjennom marsipanen frå midten av kaka og ut til kanten av papiret som ligg under, som du deler ein pizza. Spissane du no får rullar du utover, som når ein rullar horn. Ta ut papiret og fyll oppi med den vanlege kremen, og pynt med After Eight. Viola, grøn marispankake med grøne smakar - pære og mint.

Me åt denne og dei andre kakene i glashuset kvelden før sjølve gebursdagen. Vinden ulte kring dei mange hjørna og regnet piska mot taket, men med sterainlys, varmelampe og fullt hus var det reine sommaren innandørs.

Snurr

Du skjønne, milde

 

Monica og mori laga 17. mai-frukost til huset, nesten før fuglane hadde byrja å synga (eller var det stille fordi salutten skremte dei til tausheit?)

 

Me for rett frå frukostbordet til byen, der ungdomslaget kjempa om plass i toget med natteramnar og turlag. Det er ikkje alltid lett å organisera to faner og massevis av folk, men me kom oss avgarde, og spelte og dansa oss ut på Bryggen og attende. At vår amerikanske faneberar hekta snorene fast i eit trafikklys får me ta som eit hendeleg uhell. So byrja det å regna, akkurat etter planen, og det passte fint å gå på kafe i Gimle, til rømmegraut og is og marsipankake og oppattrydding etter festlegheitane.

 

 Og i det eg byrja å tenkja på mat og kvile, so passte det å gå til Marte og Inger-Hanne i Skostredet, og få kaffi og pølser, selskap og lattarkrampe i bakgarden.

 

Ungdomslaget dansa og Kor e tonen song på Festplassen, eg tok bilete og dreiv generell oppmuntring. Særleg når regnet kom.

    

So kom haglet, og me måtte søka tilflukt i Musikkpaviljongen. Ein regnboge kviskra om lysare tider, men tulipanane fekk seg nok ein knekk.

 

Me fekk varmen i oss att på Henrik, før fyrverkeriet bergensarane er so gilde i avslutta ein lang og fin nasjonaldag.

Dagen derpå ligg eg på sofaen med føter som enno klagar etter hard behandling i bunadssko i går, og eit hovud som ikkje heilt har skjønt at det ikkje er naudsynt å skunda seg på lesesalen, sjølv på ein onsdag. Men eg klarar no å nyta fridomen likevel.

P.S. Dei tre siste bileta frå hovudprosesjonen (som toget vert kalla i denne byen) er tekne av Torbjørn B. Lauen

Acknowledgements

Thanks,

to the best supervisor one could dream of. From the moment you referred to yourself as an evil old man, I knew we would get along.

to my family, who have given me permission to be a stranger, but who always answered the phone when I needed your encouragement.

to my friends, for your unceasing support and well-wishes, as well as distractions and long coffee breaks.

to my flatmates Frida and Monica, for always believing in me and always giving me a real home to return to at the end of the day.

to the master students at IF, for comfort, laughs, academic insights and shared experiences.

to Procrastination United, my comrades in arms and the best quiz team in the history of English studies. Congratulations!

Og so: sjampanje!

I lesesalssalongen med sjampanje, kviss, kake og kryssord.

På Ad Fontes med godt i glaset og djupe sofaar.

På Fridays med god mat og gode folk - og dessert!

På Ujevnt - akk so tomme, akk so lukkelege, akk so trøytte.