Meg og Olav

Nokon som reagerar på kvifor det er so steike mange dikt av Olav H. Hauge her? Då kan eg røpa at han er mannen i mitt liv for tida! Eg veit, litt trist at mannen i ditt liv ville vore 99 hadde han levd, men er død, og var i tillegg lukkeleg gift all to the end...
Men eg er altså i praksis i haust, tre dagar i fire-fem veker i Hauge-Tveitt 08, ei jubileum som skal vera neste år for min kjære Olav H., og komponisten Geirr Tveitt (som kanskje blir min kjære han og, eg har berre ikkje fått sett meg so inn i han enno). So for tida vekslar mi tid mellom skulen (fæle datafaget), kontoret på Sydnesplassen (og sjølvsagt dans og ICY og KM-arrangement av alle typar...) I tillegg går dikta til Olav H. om att og om att i hovudet mitt, og kvar einaste dag oppdagar eg minst eitt eg trur kjem til å følgja meg i lang tid.
Men det er ikkje lett, det å vera i praksis utan å eigentleg vita kva ein skal gjera... Eg fører no dikta inn på dataen, skriv småting og prøver å snappa opp mest mogleg av det som går føre seg. Men aller helst vil eg vera åleina med Olav H., og nyta han i fred og ro...