 |
| Underligt - |
Det er noko som ikkje stemmer:
Det er fullt av brune blad, men dei er turre og knasar når ein trør på dei. Altså er eg ikkje i Bergen. Det er 12. desember, men det er ikkje snø. Ikkje er det kaldt heller, sjølv om slikt er relativt. Altså er eg ikkje i Noreg. Det er palmer utanfor vindauga, men eg har julestemning. Det er oliventre, sitrusfrukt, sandstein og solbrent jord, parfymelukt i lufta og eit ukjent språk. Men ikkje Palestina.
 |
| - men ikkje å forakta! |
Jeg er visst kommet paa en feil klode!
Her er saa underligt…
Eller so er det Albir, Costa Blanca, Spania. Undarleg nok i seg sjølv. Milde hausttemperaturar, spansk skrift, norsk tale, juleførebuingar.
Lene jobbar i sjømannskyrkja i Albir, og Wiebke og eg er so heldige at me fekk komma på besøk. Antakeleg har ferien teke oss, for me går rundt og gjespar, men det gjer ingenting. I Albir går livet sakte. Det er stille i byen, i blokka, i hagane. Ein del av dei fastbuande (evt vinterflyktningane) har reist heim til jul, men det forklarar ikkje alt. Ein tek det rett og slett med ro her - mañana mañana? Kanskje har veret (vel, temperaturen) noko av skulda og - sjølv om me turistane insisterer på at me er i Syden, og må
sitja ute, har dei fastbuande (vel, meir eller mindre) fatta poenget og trekt innandørs.
 |
| To turistar og to fastbuande - og so julenissen då - på hollandsk restaurant, i Spania |
 |
| Faithful friends who are dear to us... |
Eg påsto livet her er roleg. Det er vel ei sanning med modifikasjonar. Jobbar ein i sjømannskyrkja slik rett før jul er ikkje alt like roleg - då har ein ansvar for å få den norske kolonien i julestemning. Og det funka det, trass i palmesvaiing og solnedgang utanfor Minnekirken i Villajoyosa. Men då me "knytta kjærleikens heilage band" saman med gamlefar med okysgenapparat og gutungen med mamma i koret, so var den på plass, stemninga. Lene sin "Have yourself a merry little Christmas" var heller ikkje å forakta i så måte.
Med julestemninga på plass, for fyrste gong i år (og det i eit Syden-land!) ser eg fram til å nyta meir av ferien - og i morgon ventar feriemål nr. 2 (3? 4?): Valencia.
 |
| Kven treng vel sjølvutløysar når ein har ei kyrkje med reflekterande vindaugsflater og ekstra ferietid til disposisjon? |
Eg skulle ut og ta bilete av frosten, eg. Centimeterlange piggar på bjørkene ved elva, gnistrande gjerde og knirkande snø. Men ein vert lat av å ha ferie, so "mildveret" kom nokre timar for tidleg. Dermed vart det berre bilete av litt mindre knirkande snø, bjørker utan kvitt dekke og ein strålande blå himmel og sol på fjelltoppane. Men det er no fint det òg, særleg når det innimellom dei store linjene i fjell, elv, tre og foss dukkar opp små detaljar, fine mønster i steinane og symetri i ein vinterpjusk blome. 
Dette var 4. dag. 5. dag var Thea eitt år! Ho vart feira i Skjerdal med foreldre, sysken, tanter, onklar og syskenbarn. Ho var nøgd med gåvene, men likte best dei som kunne ristast litt. Syskenbarna var meir opptekne av mobilen ho fekk, men gebursdagsbarnet sjølv skjønte fort at dette berre var tull, og smiska seg til ein med knappar som kan ringa til folk av eit syskenbarn som ikkje kan motstå sjarmen til yngstejenta.
