You don't know what you're missing,
Nowhere Man, the world is at your command!
8-10 år etter skreiv John og Paul refrenget over. Men på slutten av femtitalet hadde dei knapt møtt kvarandre, The Quarrymen var sovidt i oppstartsfasen, John budde med Mimi medan han drøymte om å verta kjent med Julia, og ingen hadde enno tenkt på The Beatles. Men publikum tenkjer på The Beatles. Dei tenkjer på John og Paul og George og etterkvart Ringo, dei veit historia berre sovidt har starta når bandet fer til Hamburg og filmen er slutt. Det kan gjera det vanskeleg å laga film av slike kjente soger, vanlege liv som vert eventyr, draumar og mareritt om kvarandre. Men i Nowhere Boy har dei klart det. John er enno ikkje John Lennon, Paul er enno ikkje Paul McCartney - men potensialet ligg der, ein ser det lysa av dei unge skodespelarane at dette er berre byrjinga. Historia om John, Mimi og Julia var berre byrjinga på soga om John Lennon - men vart ein fin og heilskapeleg film frå eit spanande Liverpool på femtitalet. Verdt å sjå for oss som kan vår Beatleshistorie, for dei som ikkje kan den (men ikkje still tåplege spørsmål undervegs slik som jentegjengen attmed meg!) eller dei som berre vil sjå ein god og litt anleis film.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar