Det er meir enn nok å ta seg til i London sjølv om ein har eit trongt budsjett - evt om budsjettet har vist seg trongare enn planlagt etter dei fyrste tre dagane der... Det var ikkje slik eg planla det, men det vart slik når eg på mine to siste dagar i storbyen gjorde nett det eg ville:
To dagars ekspedisjon i, og utforsking av, Kensington Gardens og Hyde Park. Ein har sjølvsagt med seg kamera med god plass, litt retningssans, gode sko og niste til å nyta på ein benk ved The Serpentine eller Round Pond, medan ein ser på fuglane. Ein spasertur langs Rotten Row er og eit must, so kjenner ein seg som ein del av adelen - særleg når det kjem eit regiment ridande. Om det er februar er det inga hindring, ein får då sjå parkane på ein annan måte enn på postkorta.
Shopping i Camden. Jepp, shopping funkar fint med slank lommebok, særleg i Camden. Her er det fullt av ting du ikkje treng, ting som er spanande å sjå på, og ting du ikkje har lyst på. Innimellom finst skattane ein kan ta seg råd til - og det er so mykje å sjå at ein kan bruka mange timar utan å bruka tilsvarande mengd pengar.
Etter jobb-drink på sliten pub i Soho. Billeg øl ein aldri har høyrt om, og billeg brus ein aldri har høyrt om for oss som vil ha slikt. Takk til Silje syskenbarn for introduksjon til engelsk etter arbeidstid-liv.
Sightseeing frå utsida. Ein treng jo ikkje betala i dyre dommar for å gå inn i ting/hus/slott osb. Det er ofte like moro å sjå det frå utsida, og drøyma om det som finst inni.
British Museum. Gratis inngang og meir enn nok ting til å bruka ei veke. Eg hadde ein draum om mumiar, som vart oppfylt, men er no begeistra over alt det andre og.
Undergrunnen. Ein har sjølvsagt spandert på seg vekeskort. Og då kan ein køyra nett dit ein vil, når ein vil - og det vil ein. Berre å sjå ulike undergrunnsstasjonar er spanande nok, her er det mykje moro! Dessutan er det alltid like spanande å dukka opp over jorda på ein ny og ukjent stad.
Finna fram utan kart. Ha eit mål - eller berre tida føre deg. Og so nyttar ein det vesle ein har a retningssans, hukommelse og eventyrlyst. Plutseleg dukkar det opp noko nytt, noko ukjent, eller noko ein hadde gløymt låg nett der.
bilete:
- The Rose Garden, Hyde Park.
- Camden Lock Market i Camden - staden for store augo og impulskjøp ein er nøgd med etterpå.
- Eg ser på ting frå utsida, og er godt nøgd med det.
- Kistene til ei prestinne frå Amun - ein av mine etterlengta mumiar i British Museum.
- Trafalgar Square med Lord Nelson på søyle, ein av stadane som kjem overraskande på ein når ein har rota vekk kartet og berre er på leit etter ein undergrunnsstasjon.
Shopping i Camden. Jepp, shopping funkar fint med slank lommebok, særleg i Camden. Her er det fullt av ting du ikkje treng, ting som er spanande å sjå på, og ting du ikkje har lyst på. Innimellom finst skattane ein kan ta seg råd til - og det er so mykje å sjå at ein kan bruka mange timar utan å bruka tilsvarande mengd pengar.
Gjester og tilsette på Kellerman's syng årets siste song. Kven som skal dansa siste dans er usikkert, hovuddansaren har fått sparken. So høyrest bildur, ei sidedør går opp, og der står han - Johnny Castle, svartkledd, med duffelbagen slengt over skuldra. Og eg må ta eit val: dette er for dumt eller gi meg ende over? Eg gjer det siste, og jublar i det Johnny hoppar opp på scena, rekker handa ut mot jenta på stolen og seier til ingen og alle: "Nobody put's Baby in a corner!" Tenåringane attmed meg jublar og, og eg ler litt ekstra av dei avsluttande vitsane og det etterlengta svevet høgt over dreiescena.
For ein må gi seg over av og til. Ein må gi seg over til latteren, til frustrasjonane, til gleda, til trøyttheiten, til shoppelysta, til kaffilysta. For det vert litt av kvart når ein er 22 stykk på tur i London... 
Det snøa att. I Bergen. Nok no, me har slått rekorden frå 1986-87. Når rekordar er slått, er det liksom ikkje noko poeng lenger. Ikkje det at det ser ut som om denne dama bryr seg nemneverdig om veret. Det kan ikkje vera nett godt og varmt å stå slik i ver og vind langs Lillelungeren. Og blyg kan ein ikkje vera heller. Kanskje snø ikkje er av det verste, det dekkar jo litt, kan isolera mot kald vind og nysgjerrige blikk - og utanom i 86-87 og 09-10 er nok ikkje det kvardagskost for fruen.
- laurdag: me kom, me åt, me sov - og so gjekk me ut og tok byen i augnesyn. Her kan me trivast!
- måndag: Wat Chalong, største tempelet på Phuket. Gutane for på handel, me andre heim for å ligga på sofaen eller sitja på verandaen. Om kvelden var karane på thaiboksing - eg sov.
