Stavarekkja

Eg står på veg ut døri for å vera ei veke på Geilo, der eg skal sjå på, lytta til og dansa med heile folkemusikkmiljøet i Noreg. Eg gler meg, særleg sidan det kjennest som det er grueleg lenge sidan eg dansa sist, sidan eg såg folki i Bergen sist, og hadde fri sist...

Men Lærdal er meir enn berre jobb - mellom anna er det marknad og med den marknadsdans på Stavarekkja. Årets var kanskje den siste nokon sinne - det er ikkje nett lovleg det som går føre seg der, av drikking på offentleg plass, og kanskje ikkje heilt etisk med alle ungdommane som ikkje nett er edru. Men det er likevel ein viktig del av sommaren i Lærdal - eit kulturminne rett og slett, og då er det gale at det skal vera slutt etter kulturminneåret 2009.

På Stavarekkja er det samla ungdom i alle aldrar. Musikken er sær, og dansa er det knapt andre enn country-klubben som gjer. Det illustrerar kanskje litt at omlag alle i tjueåra sat samla i bakken heile kvelden, medan dei hundrevis andre som var der var konfirmantar og oppover, og so nokre i foreldregenerasjonen. Men sjølv om det ikkje er dei største banda eller den beste musikken, so er det eit samlingspunkt, eit samlingspunkt som er spesielt for Lærdal.

Forresten, marknaden er og Måltippen til Mållaget. Og det er frå den ordet for veka er henta: hampast. Det tyder noko slikt som å småkrangla eller småslåst ("enten med kjeften eller nevane"). Det var ein vanleg aktivitet på marknaden før i tida...

Bilete: Eiren på veg til Stavarekkja